Ευχαριστήριος λόγος του τιμώμενου από το ΔΙΑΖΩΜΑ κου Dominique Mulliez στην εκδήλωση για την ανάδειξη του αρχαίου θεάτρου της Δήλου στο Μέγαρο Υπατία

Σχετικά Θέατρα

Ομιλία του κου Dominique Mulliez στην Εκδήλωση για την ανάδειξη του αρχαίου θεάτρου της Δήλου στο Μέγαρο Υπατία.

30 Μαΐου 2011

Κύριε Υπουργέ,
Κύριε Πρόεδρε του Ινστιτούτου «ΥΠΑΤΙΑ»,
Κύριε Πρόεδρε του Διαζώματος,
Κυρίες, Κύριοι,
Αγαπητοί φίλοι,

Ενώ πλησιάζει η στιγμή που θα εγκαταλείψω τα καθήκοντά μου, μου κάνετε μεγάλη τιμή, και διαμέσου εμού, τιμάτε ολόκληρη τη Γαλλική σχολή. Για να πούμε την αλήθεια, λίγη από την αίγλη με την οποία με περιβάλλετε σήμερα αντανακλάται στη Γαλλική σχολή, ενώ πολύ από το κύρος της Γαλλικής σχολής αντανακλάται στο πρόσωπο του διευθυντή της, που μόνος δέχεται σήμερα τις τιμές για μία κοινή ιστορία.

Όπως υπενθύμισε ο καθηγητής Β. Λαμπρινουδάκης, είμαι ένας άνθρωπος του Βορρά [της Γαλλίας].Φέρω το όνομα μίας οικογένειας με στέρεες βάσεις στη Βόρεια Γαλλία από πολύ παλιά, τόσο όσο μπορούμε να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο. Αν και είμαι ένας άνθρωπος του βορρά, επέλεξα τη Μεσόγειο για πεδίο μελέτης. Παραφράζοντας ένα κείμενο του επιγραφολόγου Louis Robert, πολύ γνωστό σε αρκετούς από εσάς, θα μπορούσα να γράψω ότι «ο νέος ελληνιστής, στον οποίο οι καθηγητές του στο λύκειο του έδωσαν, με τις βάσεις της μόρφωσής του, και την αγάπη για την ιστορία και τους αρχαίους πολιτισμούς, ερχόταν από μία επίπεδη χώρα, με χαμηλούς και βαρείς ουρανούς, με μακρινούς ορίζοντες γεμάτους καμινάδες, με ταραγμένη θάλασσα που η παλίρροια έδινε ρυθμό στις καλοκαιρινές του διακοπές; έφτασε [στην Ελλάδα]… και ανακάλυψε (…) την ελιά της Αθηνάς και τους καλυμμένους με ελαιόδεντρα λόφους, ανακάλυψε τη Μεσόγειο, τους τόπους της, τα νερά της και το φως της, την αρχιτεκτονική των αυστηρών και καθαρών σχημάτων, τις βραχώδεις ακροπόλεις όπου η μεσημεριανή ζέστη, (…) στήνει χορό με τους θάμνους και τα πευκοδάση των βουνών». — Η Μεσόγειος είναι πλέον μέρος του τοπίου μου, του επαγγελματικού και του προσωπικού, του οικογενειακού και του οικείου. Στη ρίζα μίας ελιάς στους Δελφούς, αναπαύεται η σύζυγός μου. Στη Μεσόγειο χρωστάω επίσης τις καλύτερες γνωριμίες των τελευταίων χρόνων.

Η αποψινή βραδιά ενδυναμώνει, αν και δεν χρειάζονταν, το δέσιμό μου με αυτή τη χώρα που με δέχτηκε με τόση γενναιοδωρία και στην οποία θα έρχομαι πάντοτε όσο πιο συχνά και όσο πιο πολύ θα μπορώ, ακόμα και αν είναι μόνο για δω τα αποτελέσματα αυτής της συνεργασίας που σήμερα τιμούμε.

30 Μαΐου 2011